باشگاه در و پنجره و نما به نقل از چیدانه:

تأثیر پیشرفت تکنولوژی و مصالح در طراحی نما

بعد از جنگ جهانی دوم نیاز برای سرعت در ساخت و ساز احساس می‌شد و قبل از آن انقلاب صنعتی نیز دستاوردهای مهمی چون آهن و شیشه داشت. در این زمان معماران جوان، سودای جهانی شدن را سر می‌دادند. آن‌ها به مبارزه با هر نوع نشانه‌‌ی بومی برمی‌آمدند و با افتخار اعلام می‌کردند که ما در هر جای جهان که باشد، خانه ای یکسان را طراحی می‌کنیم اما سرانجام سطح سیمانی معماری مدرن ترک برداشت و معماران به این سمت پیش رفتند که جهانی بیاندیشند و منطقه ای عمل کنند. در دوره‌ی پست مدرن نیز معماران بزرگ دنیا به سمت بازتاب بوم در آثار خود هستند تا پل‌های هویتی را حفظ کنند.

کیفیت بصری سیمای شهر تهران

نگاهی اجمالی به خیابان های شهر تهران بیانگر عدم وجود نظم و هماهنگی در منظر شهری آن است. ظهور روزافزون نشانه‌ها و تندیس‌های اغراق‌گونه کلاسیک غربی خصوصاً در مناطق اعیان نشین پایتخت به این بی نظمی و بی هویتی شهر دامن میزند. حال با توجه به وضعیت فعلی این پرسش ها در ذهن پژوهشگر شکل می گیرد: که چگونه است که ما، فارغ از تاریخ و آنچه هنوز هم -هرچند بسیار ناچیز- به‌عنوان معماری بومی شناخته می‌شود و در دنیا به وجود حتی پوسته مینیمال آن (فاسادیسم) در جهت خاطره‌انگیری فضای شهری می‌بالند، به یکباره به انگاره‌های پیش از میلاد مغرب‌زمین و شیوه‌های کلوسئوم‌وار آن روی آورده‌ایم؟

توجه نکردن به این مسئله نتیجه‌اش همین می‌شود که در سرزمین پارس‌ها، کسانی‌که تمدن‌شان درست در نقطه مقابل تمدن روم قرار داشت، حالا پرچم نمای رومی بالا می‌رود. کپی‌های ناشیانه‌ای که در خواستگاه خود هم آن‌گونه که بعضی از دوستان معمار کار می‌کنند، به‌کار گرفته‌ نمی‌شود. این سبک از طراحی نما به دلیل استفاده از سنگ در نمای خود و ایجاد حس لاکچری بودن طرفداران خاص خود را داراست.

واقعیت آن است که بدون وجود ساختارهایی که بتوانند این سبک‌های زندگی را با یکدیگر هماهنگ و یکدست کنند، امکان عملی همزیستی آنها جز با افزایش فشارها و کنترل‌های اجتماعی که آنها نیز کیفیت زندگی شهری را کاهش می‌دهند، وجود ندارد. بنابراین ما نیاز به کاری فرهنگی داریم که بتواند سیاست‌گذاری‌های شهری را با رشد فکری و کنشی اعضای جامعه سازگار کرده و به عبارت دیگر بتواند نوعی جامعه‌بودگی و شهروندی را در کشوری که به صورت عملی تا به این حد شهری شده ولی ابداً آمادگی چنین وضعیتی را ندارد، فراهم کند.

نتایج تحقیقی در این زمینه نشان می دهد سبک زندگی افراد و تقلید از فرهنگهای غربی و بهره گیری بی رویه از تکنولوژی به تبع روی معماری و شیوع استفاده از نمای ساختمانها به سبک رومی، تاثیر گذاشته و در برخی زمینه‌ها باعث آشفتگی بصری شهر گردیده که معماران عصر حاضر می توانند با بررسی و مطالعه معماری گذشته ایران که با فرهنگ و رسوم ایرانی همخوانی بیشتر داشت به بهتر شدن وضع موجود کمک نمایند.