باشگاه در و پنجره و نما:‌ مسابقه پلان بی، شهر بالای شهر از چوب متسا بر گسترش الحاقیه های شهرها در سراسر جهان و نیاز به کشف راه حل های مسکن جایگزین جهت رشد جمعیت شهری متمرکز شده است. در حال حاضر، 7.25 میلیارد نفر بر روی زمین زندگی می کنند و بیش از نیمی از این جمعیت تا سال 2008 در شهرها ساکن بوده اند. با توجه به تقسیم جمعیت توسط بخش امور اقتصادی و اجتماعی در سازمان ملل متحد، تا سال 2050 جمعیت شهرنشین جهان 6.4 میلیارد نفر رشد خواهد کرد.

در نتیجه هر شهر جهان در تلاش است تا با این موضوع از طریق توسعه مناطق مسکونی با تراکم بالا مقابله نماید. بر اساس این حقایق، از نویون و دیگر شرکت کنندگان خواسته شده است که با ایجاد یک طبقه الحاقی بر روی ساختارهای ساختمان های موجود به بازتعریفی از چوب در معماری شهری امروز دست یابند. به عبارت دیگر، هدف افزایش بلندمرتبگی در خانه های شهری به صورت خلاقانه بوده است؛ راه حلی برای گسترش افقی شهرها.

نویون سایتی در مِیفیر، منطقه پایانی غرب لندن، جبهه ی مرز شرقی هاید پارک را در نظر گرفته است. این ساختمان ها در قرن نوزده میلادی بنا شده اند و این ردیف که شامل هفت خانه است چشم اندازی رو به پارک را مهیا می کند. این منطقه شامل املاک تجاری و مسکونی و همچنین مغازه های مجلل و رستوران است. به عنوان یکی از گران قیمت ترین بخش های مسکونی در لندن، این محله به خوبی حفظ شده است زیرا بازسازی این مجموعه بر خانه های جدیدی که هیچ ارزش تاریخی ندارند ارجحیت دارد. بنابراین، مِیفیر مکان ایده آلی برای آزمودن راه حل های طراحی با ایجاد یک طبقه اضافی به نظر می رسد.

از لحاظ تاریخی، خانه های ردیفی از قرن شانزده میلادی در کشورهای غربی بسیار محبوب بوده اند؛ با عنوان خانه های تراس دار هم شناخته می شوند و یکی از عناصر و اشکال معماری غالب در بافت موجود شهرهای قدیمی تر مانند لندن، پاریس و نیویورک محسوب می گردند. به دلیل ارزش تاریخی این بناها، توسعه مجدد آسان نیست و می تواند به "ساختار" شهرهای موجود آسیب بزند. بنابراین، اضافه نمودن یک طبقه دیگر بر خانه های ردیفی وضع موجود می تواند راه حلی موثری برای مقابله با مسائل پراکندگی شهری و حفظ بافت شهری باشد.

اساسا، خانه واژگون یک سیستم مدولار است که از سازه خانه های ردیفی موجود، استفاده و در دیوارهای این ساختمان ها گنجانده می شود. سازه چوبی عمودی ساختمان های موجود با استفاده از الوارهایی با روکش چوب (ال وی ال) گسترش و امتداد می یابند؛ سازه ای که از ساختارهای فولادی و یا فولادی مشابه به مراتب سبک تر و محکم تر است. در آخر مدول های خانه واژگون در میان این سازه ی گسترش یافته قرار می گیرند.

هر بخش مسکونی دارای دو واحد مسکونی و یک راهرو است؛ خوشه ای از این مدول ها، یک طبقه مسکونی معمولی با راهروی دوبل را شکل می دهند. علاوه بر این، بخش های مجاور می توانند با ترکیب به واحد های بزرگ تر مسکونی بدل شوند. در سایت انتخاب شده، تنها یک ساختمان موجود به عنوان هسته سیرکولاسیون عمودی برای خانه های واژگون را به اشتراک گذاشته اند. به عبارت دیگر، با نوسازی تنها یکی از این هفت خانه و اجرای خانه های واژگون نه تنها تخریب ویژگی های تاریخی این بلوک مسکونی به حداقل می رسد بلکه موجب صرفه جویی در هزینه های ساخت و ساز نیز می شود.