به گزارش باشگاه در و پنجره و نما

به گزارش ایرنا،61 سال پیش در روز 31 آگوست 1957 تونکو عبدالرحمان در میدان مرکادا کوالالامپور، استقلال این مستعمره پیشین را از استعمار پیرانگلستان را اعلام کرد.
مالزی دراین سالها هفت دوره نخست وزیری و شش نخست وزیر را به خود دیده است.
تونکو عبدالرحمان،عبدالرزاق حسین، حسین اون، ماهاتیر محمد،عبدالله احمد بداوی، نجیب رزاق نخست وزیران مالزی در شش دهه گذشته بوده اند.
ماهاتیر محمد البته پیشتر از سال 1981 تا سال 2003 به عنوان چهارمین نخست‌وزیر مالزی فعالیت کرد که طولانی‌ترین دورهٔ تصدی این مقام در مالزی محسوب می شود. فعالیت سیاسی وی از بیش از 70 سال پیش زمانی که او در سال 1946 به سازمان ملی متحد مالایی‌ها پیوست، شروع شد اما در دوسال گذشته حضور پرقدرت دیگری را برای بازگشت به عرصه سیاسی این کشور شروع کرد. وی در سال 2016 پس از خروج از حزب آمنو حزب جدید خود را با نام حزب بومی متحد مالزی تأسیس کرد.
ماهاتیر درسال های 1981 تا 2003 میلادی به عنوان چهارمین نخست‌وزیر مالزی فعالیت کرد و در این مدت توانست با دیدگاهی منسجم و مبتنی بر آزادی‌های اقتصادی پایه های پیشرفت و مالزی نوین را استوار سازد و به چهره ای ملی و ماندگار در تاریخ مالزی و در عرصه های بین المللی تبدیل شود. وی سرانجام بار دیگر در سال 2018 به عنوان نخست‌وزیر هفتم مالزی به عرصه قدرت سیاسی این کشور بازگشت.
این که چگونه یک مستعمره انگلیس در مدت شش دهه از شرایطی کاملا وابسته به استقلال و پس از آن به پیشرفت اقتصادی دست می یابد که اقتصاددانان آن را در زمره ببرهای آسیا قرار داده اند در تاریخ همین کشور و اقدامات سیاسی و اقتصادی دولتمردان آن نهفته است.
ماهاتیر پس از بازنشستگی و کناره گیری از قدرت درسال 2003 ( پس از 22 سال نخست وزیری) دوباره در پی چهاردهمین انتخابات سراسری مردم مالزی به عنوان نخست وزیر هفتم بازهم به پوتراجایا پایتخت ستادی این کشور بازگشت تا راه نیمه تمام خود را برای توسعه این کشور دوباره از سر گیرد.
نخست وزیر 93 ساله مالزی که تاریخ این کشور را در خود ثبت و ضبط کرده ، روایتش از علل پیشرفت و توسعه این کشور را در پیامی که برای مردمش فرستاد ، بازخوانی کرد تا مردم این کشور بار دیگر راه رفته این کشور برای توسعه را محفوظ نگه دارند.
برخی محورهای اظهارات ماهاتیر در این پیام که درواقع بازخوانی تاریخ 61 سال گذشته این کشور از دوران استعمار تا استقلال و پیشرفت اقتصادی است مرور کلی بر علل پیشرفت در این کشور جنوب شرق آسیا را فراهم می سازد:
1. مالزی برای تبدیل شدن به یک کشور مستقل از استعمار انگلستان وقایع بسیاری را پشت سر گذاشت تا بتواند مسیر خودش را طراحی کند.
به عنوان یک کشور جدید و مستقل چالش های زیادی برای مالزی وجود داشت زیرا باید همه چیز را از ابتدا شروع می کرد. تقریبا تمام زمینه ها، تجربه ها و تخصص هامتعلق به مدیران دوران استعمار و روشنفکران بود و در میان ما تعداد کمی از افراد توانستند این مسئولیت ها را به طور کامل بر عهده بگیرند.
حتی برای اجرای برخی از بخش هایی از سیستم های اداری و حقوقی مشکلات زیادی وجود داشت که پشت سر گذاشته شد، چرا که این طرح ها به تناسب نیاز استعمارگران طراحی شده بود. مردم مالزی متوجه شدند که پذیرش طرح های دوران استعماری برای آنهاغیرقابل قبول است.
اما ما بهتر از برخی کشورهای دیگر بودیم که مجبور به تحمل شرایط بسیار بدتر شده بودند، زیرا استعمارگران آنها را در شرایط آشفته، بدون مدیران آموزش دیده و قوانین مناسب برای اجرای رها کردند.
کشور ما به خاطر تدبیر رهبری ملی در آن زمان خوش شانس بود زیرا استقلال را از طریق مذاکرات و نه شورش و خونریزی به دست آورد. بنابراین استعمارگران سابق توانستند از نظر امنیت، مدیریت و برنامه های کشور به مالزی کمک کردند.
کمک استعمارگران صرفا به دلیل احساس مسئولیت نبود.این به دلیل نیاز به ثبات و صلح بود تا اطمینان حاصل شود که سرمایه گذاری آنها در کشتزارها و معادن مالزی بی خطر است.
مالزی از لحاظ منابع طبیعی غنی بود که این ثروت به پیشرفت استعمارگران کمک زیادی کرد.
2. در این زمینه، استقلال فقط زمانی معنی دار و مستدام خواهد بود که ما بتوانیم نئواستعمارگرایی یا استعمار اقتصادی را از بین ببریم. با تلاش های مداوم ما، ما توانستیم کشور خود را برای به ثمر رساندن ثروتمان توسعه دهیم. اما دراین مسیرمتهم به ناسیونالیسم شدیم.
با این وجود، ما پس از استقلال هنوز مایل به پذیرش سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI)، از جمله کشوراستعمارگر خود بودیم. اما آنها دیگر مجاز به دخالت در سیاست و اداره کشور نبودند. ما استقلال خود را حفظ کردیم.
3. مصالحه جویی: درمسیر تاریخ فدراسیون مالایی تبدیل به مالزی و از طریق مصالحه شد و هیچکس نمی تواند بر این تمایل مالزی چشم پوشی کند.
اگرچه مالزی دارای گروهها و قوم های نژادی مختلف است اما همواره با صلح و آرامش و با ثبات بوده است.
4- رشد اقتصادی: مالزی در خلال این سال ها بسرعت رشد کرد و به ببر آسیا تبدیل شد و قرار بود دربرنامه چشم انداز تا سال 2020 به یک کشورتوسعه یافته تبدیل شود.
5- چالش های توسعه : دراین مسیر( توسعه اقتصادی) متأسفانه تغییر در دولت باعث تغییر سیاست و رویکرد شد. سیستم های قانونی دموکراسی و حکومت با استفاده از ابزارهای دیگر کنار گذاشته شدند. به عنوان یک نتیجه، چشم انداز 2020 یک رویا خالی شد.
این عارضه هایی بود که مردم از آن رنج می برند، و همین باعث شد تا انها در انتخابات چهاردهم اقدام به تغییر دولت کنند.
بله، مردم با توجه به موضع قوی خود به موفقیت دست یافتند. اما این مزایا فقط به دلیل پیروزی به دست نیامده و همچنین اقدام علیه مجرمان بلافاصله انجام نمی شود.
6- مقابله با فساد اداری- اقتصادی و سوء استفاده از قدرت: همانطور که ما راه های دولت قبلی را نادیده گرفتیم، نمی توانیم روش هایی را که ما از آن متنفر بوده ایم را اجرا کنیم. وقت آن رسیده است تا قانون دراین کشور حکومت کند. اما،باورکنید، مجرمان در نهایت با توجه به جرایمی که مرتکب شده اند مجازات خواهند شد.
مردم و دولت اکنون باید با یکدیگر همکاری کرده و کشور را احیا کنند. وظایف ما بسیار سنگین است اما هیچ چیز نمی تواند مانع از همکاری میان مردم و دولت شود.
مالزی در شرایط کنونی از بیش از 250 میلیارد دلار بدهی خارجی رنج می برد.
ماهاتیر محمد دو الویت اصلی و دائمی این دولتش را در سه ماهه گذشته مقابله مستمر با فساد اداری- اقتصادی و کاهش بدهی های خارجی این کشور اعلام کرده است .
7- همیت ملی و همکاری دولت و ملت رمز پیشرفت: ما شاهد آن بودیم که چگونه کشورها در اثر جنگ شکست خورده و نابود شده اند اما دوباره در زمان کوتاهی به دلیل روحیه ملی و و تلاش های گسترده دولت و مردم بازهم پیشرفت کرده اند.
ما هم قادر به پیشرفت دوباره هستیم . ما همچنان می توانیم کشورمان را احیا کنیم.
دولت می تواند به خوبی مدیریت،با نظارت صحیح و اجرای نظم و قانون حرص و طمع را کنترل کند تا بدهی های خارجی کاهش یابد.
8- مردم باید ایفای نقش کنند: مردم برای اینکه کشور خود را حفظ کنند باید همیشه ایفای نقش کنند. مردم می توانند با انتخاب خود مسیرهای اشتباه را اصلاح کنند و با کار و تلاش همسوبا تلاش خستگی ناپذیر دولت چشم انداز پیشرفت را عملی کنند.
9- اشتغال بیشتر، فرصت های شغلی افزون تر: دولت کنونی درصد ایجاد اشتغال بیشتر و فراهم کردن فرصت های شغلی برای تمام افراد کشور حتی در نقاط دورافتاده است.
10- تقویت آموزش، پرورش، ارائه بورس های تحصیلی و مهارت افزایی کارگران هدف این دولت است.
11- افزایش بهره وری: برای اطمینان از اینکه افزایش حقوق و دستمزد باعث افزایش قدرت خرید می شود، بهره وری باید از طریق مدیریت کارآمدتر، افزایش بهره وری کارکنان، استفاده از ماشین آلات، فناوری،اتوماسیون و سرمایه گذاری بیشتر توسط کارفرمایان افزایش یابد. دولت برای کسانی که بهره وری را با کمترین هزینه تولید می کنند، انگیزه و پاداش می دهد. افزایش قیمت محصولات صنعتی باید کنترل شود.
12- به فقرا و معلولان کمک می شود: وظیفه دولت است که همیشه به افرادی که واقعا فقیر و یا معلول هستند کمک کند و این برنامه تقویت خواهد شد. توانمندی این افراد از اهداف دولت جدید است.
13- اجرای عدالت صرف نظر از جنسیت، نژاد و مذهب: تلاش دولت جدید براین است تا عدالت را در امور مردم مالزی که از نژادها و اقوام مختلف هستند رعایت کند زیرا ضامن تداوم صلح و آرامش در کشور است.
14- صلح و پیشرفت: آرزو و آرمان برای مردم مالزی، صلح ، پیشرفت و عدالت است زیرا این سه اصل مالزی را دوست داشتنی می سازد.
گزارش: مریم شفیعی
آساق**1599